Mamy dzieci niepełnosprawnych czują się samotne
Tęsknią za większą ilością czasu spędzanego z przyjaciółmi i rodziną. Mają pozytywne nastawienie i najczęściej zobaczysz je uśmiechnięte, ale żyją w izolacji, to fakt. Są niewyobrażalnie zajęte, a pomyśl, że w dzisiejszych czasach i tak korzystają z wielu dostępnych usprawnień, które pomagają im w opiece nad dzieckiem.
Ciągła myśl o dziecku i jego potrzebach, pielęgnowanie go, rutyna - to ich codzienność. Przypomnij sobie, jak pielęgnowałaś noworodka i dołóż do tego jeszcze połowę swoich ówczesnych zajęć i będziesz miała obraz tego, jak to wygląda w przypadku mamy dziecka niepełnosprawnego. Dochodzi do tego konieczność i potrzeba pielęgnowania relacji z pozostałymi członkami rodziny, przyjaciółmi i znajomymi. Trudno sobie wyobrazić brak kontaktu z innymi ludźmi, czasem nawet przez kilkadziesiąt lat, toteż warto do takiej mamy czasem się odezwać, nawet, jeśli ona nie odpowiada radośnie na każdą propozycję wypadu na miasto czy przyjacielską wizytę lub nie odpisuje na Twoje zwierzenia w mailu, bo zwyczajnie nie ma czasu i siły. Próbuj, okaż jej szczere zainteresowanie.
.jpg)
